اگر مجبور هستید که کودک را برای مدت طولانی از منزل بیرون ببرید، بهتر است جوراب های نخی بسیار نازک یا دیگر الیاف طبیعی به پایش کنید زیرا این جوراب ها عرق پا را جذب می کنند.
پای برهنه درمنزل
میزان عرق پای نوزادان مانند دست ها و سر او تقریبا زیاد است؛ چرا که غدد تولید کننده عرق در این اندام بدن نقش مهمی را ایفا میکند. در انتخاب لباس برای نوزادان بهتر است انواعی از سرهمی ها را که جوراب به شلوار متصل است را خریداری نمایید. دراین صورت دیگر نیازی نیست که جوراب اضافی دیگری روی آن بپوشانید. به علاوه در فصل تابستان کودک می تواند با پاهای برهنه در منزل راحت باشد. فقط کافی است تا با کنترل مرتب، مراقب باشید پاهایش سرد نشود. دراین صورت، پوشاندن یک جفت جوراب نخی نازک کفایت می کند.
اجازه دهید با پاهایش بازی کند!
شاید این سرگرمی کودک از نظر شما بی اهمیت یا معمولی بیاید، اما تاثیر بسیار مثبتی در رشد او دارد. در واقع به خاطر اینکه پاها در ماه های تولد کاملا نرم هستند، او به راحتی می تواند آن را با دست بگیرد.این فعالیت بامزه و جالب به او کمک می کند تا کم کم بدنش را بشناسد و از کلیه اندام ها و اندازه هریک آشنایی کسب کند. به علاوه، از حدود شش ماهگی پاها را به دهان می برد. همچنین او خیلی دوست دارد انگشتان کوچکش را بجود.این شیوه کوچولوهاست که برای شناخت جهان اطراف هرچه را می بینند به دهان فرو می برند که برای شناخت خود نیز این روش را به کار می برند. محروم کردن او از این اقدام به وسیله پوشاندن دائم پاهایش می تواند مشکلاتی را در آینده برایش درپی داشته باشد.
برای جلوگیری از خطرات احتمالی در بیرون از منزل کفش بپوشانید
وقتی تصمیم می گیرید که فرزندتان را به گردش ببرید، باید علاوه بر انتخاب لباس های زیبا کفش مناسبی نیز انتخاب کنید تا از آسیبها جلوگیری کنید. در واقع، حتی اگر او را زیر نور مستقیم خورشید نبرید بازهم اشعه فرابنفش از روشنایی روز نیز عبور کرده و به پوست صدمه می زند.
البته توصیه مکرر می شود که به هیچ وجه بچه های زیر یک سال را در هوای گرم و زیر نور مستقیم خورشید قرار ندهید. همچنین ساق پای بچه را هم باید از تماس با پرتوهای خورشید محافظت کرد زیرا خطرناک هستند.خطر دیگری که در تابستان حتما باید خنثی شود حشرات هستند؛ زیرا این جانداران به پوست اندام های نرم و حساس حمله می کنند. پاهای تپلی می تواند انتخاب خیلی خوبی برای آنها باشد.همچنین در کالسکه یا ساک کودک نیز ممکن است پاهای او از مشکل در امان نباشد. تکه های کوچک شاخه های درخت یا خنکی هوا در هنگام عصر می تواند او را اذیت کند.
کفش مناسبی رابرای کودک انتخاب کنید
حالا که فرزند شما کم کم بزرگ شده وقت آن رسیده که یک جفت کفش واقعی با کفی محکم برای او بخرید. البته این خرید را باید تا زمانی که بچه بتواند به خوبی بایستد به تاخیر بیاندازید.حتی توصیه می شود هنگام نخستین تلاش ها برای ایستادن پاهایش در تماس مستقیم با زمین باشد. در واقع پاهای برهنه این مزیت را دارند که کودک بهتر می تواند حرکاتش را احساس کند و انگشتان راحت تر روی زمین به هم نزدیک می شوند. کفش سبک از جنس چرم نرم یا پارچه بهترین انتخاب است.انواع پارچه ای نیز نه تنها ارزان تر بوده بلکه به راحتی قابل تمیز کردن و شستشو حتی در ماشین لباسشویی هستند. به یاد داشته باشید که هرگز اجناس مصنوعی را انتخاب نکنید زیرا مانع از تنفس پوست می شود.از طرف دیگر کفش باید نرم باشد تا انگشتان به راحتی به سمت داخل حرکت کند. همچنین برای اینکه نقش محافظتی ان تکمیل گردد باید طوری باشد که قسمتی از مچ پا را بگیرد .پهنای کفش نیز باید با شکل پا هماهنگی داشته باشد؛ چرا که بعضی بچه ها پاهای کشیده و بعضی پاهای تپلی دارند. از آنجا که همه انواع کفش به یک شکل ساخته نمی شود می توان از کفی های متناسب با پای کودک کمک گرفت. هنگام خرید حتما فرزندتان را همراه خود ببرید.مدل های بندی نیز از این جهت خوب است که به راحتی باز می شود و پا بدون مشکل در کفش جا می گیرد. بند باید به اندازه کافی بلند باشد تا دوبار گره بخورد.این کار شاید نسبت به کفشهای ساده وقت بیشتری از شما بگیرد، اما از آسیب های احتمالی پیشگیری می کند. همه کودکان هنگام راه رفتن مدام پاهای خود را تکان می دهند و یک پا را به پای دیگر می کشند که اگر کفش خوب محکم نباشد مشکل آفرین خواهد شد.
سایزکفش
ما همیشه فکر می کنیم که اگر کفش کودک را یکی دو شماره بزرگتر انتخاب کنیم او راحت تر است. اما بهتر است تا از این به بعد بیشتر توجه کنیم؛ چرا که در این صورت پای بچه داخل کفش لق می زند و به کناره های کفش کشیده می شود که باعث قرمزی و حتی تاول پوست پا می شود.اگر بین انگشت شست پا و جلوی کفش حدود نیم سانتی متر فاصله باشد این اندازه بهترین شماره کفش خواهد بود. روش دیگر هم این که اگر انگشت اشاره دستتان از پشت کاملا راحت بین پاشنه و پشت کفش قرار گرفت شماره کفش مناسب است.
پوشیدن کفش در تمام طول روز
پوشیدن بیش از حد کفش باعث تعریق بیش از حد پاها شده که خیسی زیاد می تواند مکان مناسبی را برای رشد باکتری ها فراهم آورد. اگر مجبور هستید که کودک را برای مدت طولانی از منزل بیرون ببرید، بهتر است پاهایش را باجوراب های نخی بسیار نازک یا دیگر الیاف طبیعی بپوشانید زیرا این جوراب ها عرق پا را جذب می کنند و آنتی باکتری هم هستند.
منبع
در چنین مواردی بهتر است خودمان و سایر اطرافیان، مواظب باشیم تا در صورتی که کودک حرف بزرگتر از خودش زد، به هیچ عنوان واکنشی نشان ندهیم تا او واکنش ما را نوعی تحسین و تشویق به حساب نیاورد. بهتر است بدانید که بچه‌ها متوجه این خنده ما نمی‌شوند و نمی‌دانند که ما به خاطر حرف درشتی که او زده خندیده‌ایم و خنده ما به دلیل تشویقش برای صحبت کردن به این صورت نبوده است. به همین دلیل و از آنجا که بچه‌ها نمی‌توانند ارزیابی درستی از موقعیت‌های مختلف داشته باشند، ممکن است آن حرف درشت را باز هم تکرار کند و با این کار، ما و سایر اطرافیان احساس کنیم که او بچه بی‌ادبی است یا حد و حدود خودش را نمی‌داند.
اگر هم که این رفتار در بچه‌ها شکل گرفت، ما باید به نحوی او را متوجه اشتباهش کنیم و بگوییم که اینطور حرف زدن می‌تواند برایت عواقبی داشته باشد. مثلا به فرزندتان بگویید اگر اینگونه صحبت کند، نمی‌تواند برای مدت خاصی برنامه مورد علاقه‌اش را نگاه کند؛ یا اگر در مهمانی آن حرف را زد، باید برای مدت ۱۰ دقیقه مهمانی را ترک کند.
در صورتی که فرزندتان نوع حرف زدنش را اصلاح نکرد و شما در مهمانی بودید، میتوانید او را ۱۰ دقیقه داخل ماشین ببرید و حتما به او بفهمانید که این دوری از مهمانی یا محروم‌شدن از تماشای برنامه موردعلاقه‌اش، به دلیل رفتار نادرستش بوده است.
منبع
یک عارضه تنفسی است که در آن راههای تنفسی ملتهب شده و ممکن است به گرفتگی یا باریک شدن مجرای تنفسی بیانجامد.
این حالت سبب ایجاد علامتهایی بویژه در کودکان بالاتر از دو سال می شود که ممکن است متوسط یا شدید باشد.
علائم آسم:
بعضی کودکان با سرفه خلط بالا می آورند.
کوتاهی نفس
سختی در دم و بازدم و با سر و صدا سرفه کردن
سرفه مخصوصا در شب
حمله های حاد ممکن است شدید باشد و همراه با نفسهای به شدت کوتاه
ممکن است کودک از نبود اکسیژن کبود شود.
در صورت شک به آسم چه اقداماتی باید انجام دهم؟
در صورت شک به آسم به پزشک مراجعه شود. کودک به یک وسیله تنفسی و یا آرام بخش برای مواقع حمله نیاز دارد. درمان نوزادان به خاطر واکنش نشان دادن همیشگی سخت تر است. آنتی بیوتیک ها اثر چندانی ندارند.
نقش والدین
خونسردی خود را حفظ کنید. به کودکتان در استفاده وسیله تنفسی کمک کنید.چیزهایی که باعث شروع آسم می شوند مانند ذرات گرد و غبار، حیوانات اهلی و دود سیگار را از کودک دور نگه دارید.
منبع
مراقبت های اولیه از دندان در زمان نوزادی، دلیل محافظت از دندانهای نوزاد در برابر پوسیدگی است.
باکتریها می توانند از راه بزاق دهان افراد خانواده به دهان نوزاد انتقال داده شوند.
بنابراین به مادران توصیه می شود تا از وسایل و فنجان های مخصوص استفاده کرده و هرگز پستانک نوزاد را با دهان خود تمیز نکنند.
برای جلوگیری ازپوسیدگی دندانهای نوزاد، مادران می توانند قبل از جوانه زدن اولین دندانها، لثه های نوزاد را بعد از هر بار شیر خوردن با یک دستمال نمناک تمیز کنند.
شیر سینه و شیر دستی می توانند عامل پوسیدگی دندانها شوند بنابراین نوزاد خود را بعد از جوانه زدن اولین دندانها ( معمولاً در حدود 6 ماهگی) و پس از 1 سالگی و بعد از آن هر 6 ماه یک بار نزد دندان پزشک مخصوص کودکان ببرید.
غذاهایی که باعث سلامت بدن هستند، سلامت دندانها را نیز تامین می کنند.
خوردن خوراکیهایی که دارای شیرینی زیاد هستند باعث پوسیدگی دندان می شوند. شکلات، آبمیوه های آماده، نوشابه از این دسته خوراکیها هستند. برای جلوگیری از آلوده شدن دهان نوزاد و راه یافتن باکتریها به دهان او هرگز اجازه ندهید تا کودک در حالی که شیشه شیر محتوای شیر، آبمیوه و یا شیر سینه در دهانش است به خواب برود.
سعی کنید تا پس از 1 سالگی کودک را از شیشه شیر دور کنید.
براساس تحقیقات به دست آمده، دادن شیشه شیر با هر محتویات به نوزاد، بعد از یک سالگی خطر پوسیدگی دندان را به همراه دارد.
منبع
شما در طول روز وقت زیادی را با کوچولوی خود می‌گذرانید. به خصوص روزهایی که او هنوز راه نمی‌رود و بیشتر اوقات در آغوش شماست.
در واقع شما او را بغل می‌کنید تا احساس راحتی کند، تا او را از نقطه‌ای به نقطه‌ای دیگر ببرید و مهم‌تر از همه این‌ها اینکه شما و او به هم نزدیک باشید و از با هم بودن لذت ببرید. این بغل کردن در حقیقت راهی است برای اینکه شما و همسرتان علاقه خود را به فرزند کوچولوی خود ابراز کنید و شاید به نوعی خودتان را به یکدیگر زنجیر کنید.
اجازه بدهید دیگران هم فرزند کوچک شما را در آغوش بگیرند. این دیگران شامل مادربزرگ، خاله و عمه، دایی و عمو و دوستان و نزدیکانتان هستند. اجازه بدهید همه آنها هم فرزند شما را در آغوش بگیرند تا کوچولوی شما همه دوستان و نزدیکانش را بشناسد. این وسط فقط یک مسئله حائز اهمیت است، آن هم اینکه چطور با یک بغل معمولی همه عشق و احساس‌تان را و البته امنیت را به فرزند خود هدیه بدهید.
هوشیار باشید!
بغل کردن کوچولوی‌تان در عین حال که می‌تواند لذت‌بخش‌ترین اتفاق زندگی‌تان باشد، اگر صحیح نباشد ممکن است برای او دردسر ایجاد کند. شاید به نظرتان عجیب بیاید اما در آغوش گرفتن هم اصولی دارد که باید رعایت شود تا فرزند شما چه به لحاظ روحی و چه به لحاظ جسمی احساس امنیت کند. برای همین است که باید هوشیار باشید درباره روش‌های درست بغل کردن نوزاد خود بیشتر بدانید.
علامت هشدار:
عدم تقارن یا چرخش سر حالتی است که سر کودک در آن طوری رشد میکند که قسمت بی‌حرکت آن به شکل تخت یا به زبان ساده‌تر زیادی صاف درآید. به عنوان مثال اگر بچه همیشه یا بیشتر اوقات به پشت دراز بکشد ممکن است پشت سر او صاف شود. اگر به پهلو دراز بکشد ممکن است کنار سرش شکل صاف‌تری پیدا کند. بنابراین بغل کردن بچه و حرکت دادن او و البته حرکت کردن سر او از جمله الزاماتی است که باید حتما انجام شود.
در واقع مشکلاتی که پیش‌تر ذکر شد در صورتی به وجود می‌آید که بچه تمام شب‌ها یا بیشتر اوقات در یک حالت به خصوص روی تخت خود قرار بگیرد. برای جلوگیری از چنین حالتی باید بچه را در شکل‌های مختلف بغل کنید تا باعث گردش و حرکت سر او شوید. اگر هم چنین مشکلی برای کودک شما پیش آمد با مراجعه به پزشک میتوانید این ماجرا را حل کنید.
ایجاد ارتباط فیس تو فیس یا صورت در صورت:
باید این نکته را بدانید که نوزاد شما در چند ماه ابتدایی تولدش چقدر به آغوش شما آن هم درست در شرایطی که صورت به صورت شماست و چشم‌هایش را به چشم‌های شما دوخته احتیاج دارد. او به این نوع در آغوش گرفتن احتیاج دارد چون کمکش میکند تنفس خود را منظم کند. گرمای بدن شما را احساس کند، صورت‌تان را از نزدیک ببیند و صدای ضربان قلبتان را بشنود. بچه از این نوع در آغوش گرفتن به شدت احساس امنیت ارامش میکند.
چگونه نوزاد خود را در اغوش بگیرید
به محض اینکه نوزادی متولد میشود انگار که مادر او به طور طبیعی میداند چطور باید فرزند خود را در آغوش بگیرد. با کدام دستش بچه را بغل کند و با چه دستی از کدام قسمت از بدن او محافظت کند. گاهی اوقات بچه را با یک دست بغل می‌کنید تا دست دیگرتان برای بقیه کار‌ها آزاد باشد. گاهی طوری او را در آغوش می‌گیرید که ابعاد دیدش وسیع است و می‌تواند سرش را به هر طرف که می‌خواهد بچرخاند. بعضی وقت‌ها هم طوری بغلش می‌کنید که فقط می‌تواند روی یک نقطه به خصوص دید واضحی داشته باشد.
با این حال در آغوش گرفتن نوزاد انواعی دارد
1. هرگز بچه را طوری در اغوش نگیرید که دو دستان شما روی شکمش قرار بگیرد طوری که پاهایش آزاد باشد و به روبه‌رو دید داشته باشد. در واقع شما بچه را از شکم بغل کرده‌اید و دستان‌تان را دور شکمش حلقه کرده‌اید؛ کاری که باعث میشود ناخودآگاه فشار زیادی به شکم و معده نوزاد شما بیاید و در بلند مدت برایش دردسرساز شود. پس از چنین روشی بپرهیزید.
2. به منظور آرامش بخشیدن به نوزادتان راه خاصی برای بغل کردن او وجود دارد. در این روش باید از دست مسلط خود استفاده کنید. سر نوزاد باید کف دست مسلط شما قرار بگیرد و بقیه بدن او روی ساعد و بازوی‌تان قرار بگیرد و حتی‌الامکان به بدن شما نزدیک شود. برای محافظت هر چه بیشتر از نوزادتان دست دیگر را روی بدن او حائل کنید تا در صورت نیاز از آن دست هم برای نگهداری بچه استفاده کنید.
3. در آغوش گرفتن گهواره‌ای برای مواقعی مناسب است که شما می‌خواهید فرزندتان را شیر بدهید. در این روش سر نوزاد شما باید روی بازوی‌تان قرار بگیرد. ساعد همان دستتان باید زیر بدن نوزاد قرار بگیرد. در عین حال باید پشت باسن فرزند خود را با کف دست نگه دارید تا کوچولوی شما در شرایط امن شیر بخورد.
4. دست مسلط خود را به حالت صندلی زیر باسن بچه قرار بدهید طوری که نوزاد روی دست شما بنشیند. دست دیگر را دور بدن نوزاد حلقه کنید بدون اینکه هیچ فشاری به بدن او بیاید و فقط جنبه محافظت داشته باشد. به این ترتیب نوزاد شما به فضای روبه‌رویش کاملا مسلط است و دید کافی دارد. البته این نوع بغل کردن برای بچه‌های بزرگتر مناسب است که می‌توانند سر و گردن خود را کنترل کنند.
5. اگر نوزادتان گریه وبی قراری میکند با یک نوع خاص از بغل کردن میتوانید او را آرام کنید. در این روش باید سر نوزاد را روی شانه‌تان بگذارید تا بچه به حالت خمیده در آغوش شما قرار بگیرد. در این حال با یک دست قسمت پایینی بدن او را نگه دارید و با کف دست دیگر از سر او محافظت کنید.
6. اگر نوزادتان خیلی کوچک است حین در آغوش گرفتن او حتما از سر و گردنش محافظت کنید. اگر او را صاف و به حالت ایستاده بغل می‌کنید حتما با یک دست کمر او را نگه دارید چون نوزاد هنوز آنقدر بزرگ نشده که بتواند بدنش را سفت و شق نگه دارد.
منبع
شیر مادر علاوه بر این که غذای کاملی محسوب میشود مواد مختلفی برای جلوگیری از عفونت، آلرژی و بسیاری از بیماری های دوران بزرگسالی دارد و توصیه همگانی بر آن است که تا پایان 6 ماهگی تنها شیر مادر داده. شیر مادر علاوه بر این که غذای کاملی است مواد مختلفی برای جلوگیری از عفونت، آلرژی و بسیاری از بیماری های دوران بزرگسالی دارد و توصیه همگانی بر آن است که تا پایان 6 ماهگی تنها شیر مادر داده شود.
کودک
به تازگی تحقیقی منتشر شده که بر اساس آن توصیه می شود تغذیه کمکی را از 4 ماهگی آغاز کنید تا شیرخوار دچار فقر آهن نشود. برای این که در مورد صحت این تحقیق بیشتر بدانیم و بالاخره از این دغدغه ذهنی خلاص شویم که 4 ماهگی شروع کنیم به غذا دادن یا 6 ماهگی، گفت و گوی زیر با دکتر سید علیرضا مرندی، رییس فرهنگستان علوم پزشکی و استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی را مطالعه نمایید.
دکتر! نظر شما در مورد این تحقیق جدید چیست؟
همان طور که مطالعات مختلفی در سراسر دنیا، در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته نشان داده و مورد تایید سازمان جهانی بهداشت، یونیسف و آکادمی کودکان آمریکا و کانادا، استرالیا، اروپای غربی و... است بهترین تغذیه تا پایان 6 ماهگی تنها شیر مادر است.
آیا تغذیه تنها با شیر مادر تا پایان 6 ماهگی سبب کندی رشد در شیر خوار نمی شود؟
تا قبل از این سن، شیر مادر برای رشد شیرخوار کافی است. غذای اصلی بچه ها شیر است و اگر احیانا شیر مادر ناکافی باشد پزشک باید قبل از 6 ماهگی برای شیرخوار شیرخشک تجویز کند و رشد او را با شیرخشک یا شیر کمکی تامین کند. در پایان 6 ماهگی تکامل دستگاه گوارش بیشتر و احتمال آلرژی کمتر می شود و درصد عفونت های گوارشی هم کاهش می یابد. اگر منحنی رشد دچار افت شد، والدین باید بلافاصله با تجویز پزشک به شیرخوار شیرخشک بدهند البته در وعده های شبانه روز نباید این میزان شیرخشک زیاد باشد بلکه باید با استکان، لیوان، قاشق یا حتی با سرنگ و قطره چکان و نه با شیشه به شیرخوار شیرخشک بدهند و البته ابتدا باید مادر از هر دو سینه به شیرخوار شیر بدهد و بعد از این که مطمئن شد هر دو سینه کاملا تخلیه شده و با این حال شیرخوار گرسنه است و منحنی رشد رو به کاهش است بلافاصله بعد از وعده های شیردهی می تواند شیرخشک از قبل آماده را به شیرخوار بدهد.
اهمیت دادن تنها شیر مادر تا پیش از 6 ماهگی
شیر مادر علاوه بر این که غذای کاملی است مواد مختلفی برای جلوگیری از عفونت، آلرژی و بسیاری از بیماری های دوران بزرگسالی دارد و توصیه همگانی بر آن است که تا پایان 6 ماهگی تنها شیر مادر داده شود. یکی از عیب های آغاز زود هنگام غذای کمکی این است که غذای کمکی خطر آلرژی و اسهال را افزایش می دهد.
آغاز تغذیه تکمیلی از 6 ماهگی
در پایان 6 ماهگی تکامل دستگاه گوارش بیشتر و احتمال آلرژی کمتر می شود و درصد عفونت های گوارشی هم کاهش می یابد. مطالعات دنیا نشان داده حتی افرادی که تا پایان 9 ماهگی فقط به شیرخوار شیر مادر می دهند فرزندان سالم تری دارند. هیچ دلیلی وجود ندارد که بخواهیم غذای کمکی را زودتر شروع کنیم. اگر هم در پایان 6 ماهگی غذای کمکی را آغاز می کنیم تنها برای آشنا کردن شیرخوار با طعم غذاها و عادت دادن او به غذاخوردن با دست و قاشق است. غذای کمکی بیشتر برای آموزش است نه برای این که شیرخوار به این مواد نیاز دارد.
تفاوت سن غذای تکمیلی کودک در خانواده های باسواد و کم سواد یا متفاوت از نظر سطح درآمد
خیر، آکادمی کودکان اروپا، کانادا، استرالیا و آمریکا که کشورهای پیشرفته ای هستند و سطح سواد در خانواده های این کشورها بالاست و از نظر مالی نیز در حد بالایی قرار دارند باز هم تاکید دارند که تا پایان 6 ماهگی غذای کمکی آغاز نشود زیرا مواد مغذی و ریزمغذی هایی که در شیر مادر است آن قدر کافی و لازم است که در خانواده های غنی و فقیر یک غذای ایده آل محسوب می شود و دلیلی ندارد که غذای ایده آل را کنار بگذاریم ویک غذای با ارزش غذایی کم را جایگزین شیر کنیم. چه بسا خانواده های باسواد و متمکن به دلیل مطالعاتی که دارند بیشتر از شیر استفاده می کنند تا بی خود فرزندشان را در معرض غذای دست دوم و غذای کمکی قرار ندهند. تاکید ما فقط علاوه بر شیر مادر روی ویتامینD است. ویتامین D اگر در کشوری به صورت جداگانه وجود نداشته باشد به صورت مولتی ویتامین یا ویتامین A+D تجویز می شود. غیر از این موارد، مطالعات نشان داده شیرخواران زیر 6 ماه نیاز به هیچ ماده غذایی دیگری ندارند.
مصرف قطره آهن
در بدن نوزادی که به دنیا می آید مقداری ذخیره آهن وجود دارد در شیر مادر هم مقداری آهن وجود دارد و گرچه مقدار آن کم است ولی جذب بسیار خوبی دارد و تا حدود زیادی مجموعه ذخیره آهن بدن نوزاد و آنچه در شیر مادر است تا حدود 9 ماهگی برای شیرخواران کفایت می کند. برای اطمینان در پایان 6 ماهگی وقتی غذای کمکی شروع می شود، همراه مولتی ویتامین باید به شیرخوار قطره آهن هم داد.
یکی از عیب های آغاز زود هنگام غذای کمکی این است که غذای کمکی
خطرابتلا به آلرژی و اسهال را افزایش می دهد آغاز قطره آهن قبل از 6 ماهگی این عیب را دارد که چون میکروب کشی شیر مادر را از بین می برد، ضررش قطعا بیش از منفعت اش است. کسانی که از ترس این که شیرخوارشان دچار فقر آهن شود، به او قطره آهن اضافی می دهند، اثر میکروب‌کشی شیر مادر را از بین می برند و فرزندشان را در معرض انواع عفونت ها و به ویژه عفونت های گوارشی نظیر اسهال قرار می دهند.
منبع
فرزند شما از سه سالگی به بعد نیاز دارد که روند استقلال و اجتماعی شدن را آغاز کند. مهد کودک مکان مناسبی برای طی این مرحله از مراحل رشد کودک است. در روند رشد و تکامل کودک پس از قطع بندناف دوره ای از استقلال نسبی آغاز می شود که کودک با اینکه بیشتر در آغوش والدین است، هر روز به سمت ایجاد استقلال بیشتر پیش می رود. به کودکان باید کمک کرد که این روند را طی کنند و درنهایت مسئولیت پذیر باشند. مهدکودک مکان مناسبی برای ایجاد این فضا است و رفتار والدین از بدو تولد کودک می تواند در شکل گیری یک خاطره خوب از اولین مراحل استقلال کودک موثر باشد. کودک باید بتواند خودش به تنهایی به خواب برود، خودش غذای اش را بخورد و در نتیجه عملکرد مستقل خود را تا حدود ۳ سالگی کسب کرده باشد. کودکان به خصوص کودکان بالای ۳ سال از مهدکودکی که در آنجا بتوانند خوشحال باشند و تعامل با دیگران را یاد بگیرند، لذت خواهند برد.
ترس از رفتن به مهدکودک
اگرکودک تمایل رفتن به مهدکودک ندارد و میترسد، والدین باید او را به تدریج با محیط جدید آشنا کنند. در آغاز، مادر یا پدر می توانند همراه کودک باشند و نزدیک او بمانند تا زمانی که کودک مشغول بازی است. آنها هر روز می توانند مدت بیشتری در مهد بمانند تا اینکه کودک بخواهد جزیی از بقیه گروه کودکان شود. والدین باید کمک کنند که مهدکودک برای فرزندشان تجربه ای مثبت و با استرس کمتر باشد. اگر پدر یا مادر مشکل خاصی مثل احساس های مبهم از گناه، ترس یا اضطراب در هنگام جدا شدن از کودک دارند و نمی توانند به راحتی از فرزندشان جدا شوند بهتر است با روانشناس کودک مشورت کنند زیرا این احساسات، کودک را تحت تاثیر قرار می دهد. اگر کودک با فراهم آوردن تمام شرایط باز هم مساله دارد و بعد از حدود یک ماه هنوز برای رفتن به مهد گریه می کند نیاز است که به وسیله یک متخصص بررسی شود.
شناخت مربی کودک
بسیاری از کودکان بنا به شرایط خاص مجبورند زودتر از ۳ سالگی به مهدکودک بروند. در صورتی که کودک زیر ۲سال سن دارد، بهتر است مهدکودک خصوصیات زیر را داشته باشد:
▪ به کودکان زیر ۳ سال باید بیشتر توجه شود.
▪ تعداد مربیان کودکان زیر ۳ سال باید بیشتر از تعداد مربیان کودکان بالای ۳ سال باشد.
▪ مربی نباید سریع عوض شود.
▪ مربی باید بیشتر با این دسته از کودکان حرف بزند، بازی کند، با آنها بخندد و برای موفقیت شان در بازی های فکری آنها را بیشتر تشویق نماید
▪ والدین دنبال یک مربی مسئولیت پذیر و خونگرم باشند
▪ مربی باید مشوق مهارت های اجتماعی و رفتار مثبت در کودک باشد و بتواند برای رفتار منفی کودک، محدودیت نسبی برقرار نماید.
یکی از مسایل مهمی که والدین باید دقت نمایند این است که مربی کودک شان توانایی برقراری ارتباط با توجه به سن کودک شان را داشته باشد. گاهی افراد فقط با یک طیف محدود سنی کودکان، خوب ارتباط برقرار می کنند که طبیعتا باید سن کودک و توان مندی ارتباط مربی اش با هم متناسب باشد. تعویض مربی باعث استرس شده و باید والدین در انتخاب مهدکودک مناسب توجه کافی را به عمل آورند.
نکات
1) خودتان کودک را با مهد آشنا کنید: کجا اتاق اوست و جای دست شویی را نشان اش بدهید و او را به مربیان معرفی کنید.
2) با کودک خود راجع به مهدکودک و اینکه آنجا چه فعالیت هایی انجام می شود، صحبت کنید: اسباب بازی، بچه ها، خواب، قصه، موسیقی و...
3) برای ورود کودک خود به مهدکودک از قبل علاقه مندی، حمایت و تشویق لازم را فراهم آورید.
4) اگر کودک نگرانی دارد بگذارید آن را بیان کند. او می تواند اشیای آشنا و یا حتی عکس هایی را از خانواده همراه خود داشته باشد.
5) زمان فعالیت های روزانه کودک را از قبل متناسب با شرایط مهدکودک رفتن او فراهم آورید
7) وقتی تصمیم گرفتید کودکتان را به مهدکودک بفرستید، در تصمیم خود جدی باشید و اگر مشکلی پیش آمد، سعی کنید مشکل را رفع نمایید، نه اینکه از مهد رفتن کودک تان انصراف دهید.
7) حتما سر ساعت تعیین شده برای بردن فرزندتان از مهد اقدام کنید و کودک را منتظر نگذارید زیرا باعث استرس میشود.
8) وقتی کودکان از نگرانی های شان برای مهد رفتن می گویند به آنها گوش دهید و بگویید بچه های دیگری هم این مساله را داشته اند و بعضی از آنها می ترسند؛ چون نمی دانستند که چه طور باید به مربی خود بگویند که می خواهند دست شویی بروند یا گرسنه هستند. گاهی پیش می آید که بعضی از بچه ها، بچه های دیگر را اذیت می کنند و کودکان نمی دانند که چه کار باید بکنند، بنابراین درمورد مشکلات فرزند خود بپرسید و آنها را راهنمایی کنید.
9) همه والدین باید گاهی سرزده به مهد بروند تا از وضعیت فرزندشان مطلع شوند. با آگاهی شما، صبر و شکیبایی تان و حتی گاهی کمی جدیت شروع مهدکودک می تواند خاطره ای هیجان انگیز و لذت بخش برای فرزندتان باشد.
منبع
اطفال مستعد ابتلا به عفونت گوش می باشند، چرا که آنها دارای شیپور استاش کوچکی می باشند. این شیپور (مجرا) گوش میانی را به گلو متصل می کند. هنگامی که سرماخوردگی باعث التهاب می شود، این شیپور مسدود و موجب می شود که مایعات زیادی در گوش میانی و در پشت پرده گوش جمع شوند. این تجمع مایعات، اجازه ورود میکروب ها را می دهد. علائم عبارت اند از: تب، ایراد گیری و نق زدن و پر بودن گوش می باشد. بیشتر عفونت های گوش در نتیجه ویروس ها می باشد و به خودی خود از بین می روند. واکسیناسیون دوران کودکی می تواند از عفونت های گوش جلوگیری نماید.
ترشح اشک، قرمزی چشم، خارش چشم و سفت شدن مژه ها همه جزو علائم ورم ملتحمه است که به نام چشمان صورتی خوانده می شود.غالبا به علت عفونت ویروس سرماخوردگی ایجاد می شود چشمان صورتی به سرعت در مدارس و مهدکودک ها پخش می شود. به نزد پزشک متخصص اطفال بروید تا مراقبت های لازم را دریابید. این بیماری در بیشتر موارد بعد از 4 تا 7 روز بهبود می یابد.
تجمع مایع در گوش میانی (با درد و یا بدورن درد) که به نام اوتیت میانی با ترشح است غالبا، با یک عفونت گوش حاد و یا عفونت دستگاه تنفسی فوقانی همراه می شود. مایع معمولا در عرض چند هفته از بین می رود.
به هر حال، اگر مایع چسبناک و ضخیم باشد، می تواند با شنوایی کودک تداخل ایجاد کند. پس بهتر است نزد پزشک بروید تا با لوله ای مایع داخل گوش کودک را خارج کند.
بیماری باعث تب همراه با تاول در داخل دهان، کف باسن و پاها می شود. یک ویروس باعث این بیماری می شود. بیشتر موارد شدید و جدی نیست و در مدت یک هفته تا 10 روز خوب می شود. . این ویروس اکثرا در تابستان و اوایل پاییزشیوع پیدا میکند.
بیماری پنجم گاهی به نام سیلی زدن به گونه یاد میشود. این بیماری باعث ایجاد بثورات قرمز روشن بر گونه ها می گردد. این بثورات امکان دارد بر نیم تنه، بازوها و یا پاها نیز ظاهر گردد. مقصر این بیماری یک نوع ویروس است. این ویروس قبل از ظهور بثورات، باعث علائمی شبیه سرماخوردگی خفیف می شود. پس از ظهور بثورات، این بیماری مسری نخواهد بود. غالبا بثورات بعد از 7 تا 10 روز ناپدید می شوند.
این بیماری بسیار نادر و مرموز در کودکان زیر 5 سال می باشد. علائم شامل: تب بالا، بثورات تکه ای، ورم و قرمزی دست ها و پاها، چشمان خونی و لب های قرمز و شکاف دار می باشد. اگر کودک درمان نشود، این بیماری به قلب آسیب می رساند و کشنده می باشد. پزشکان هنوز نمی دانند چه چیزی باعث این بیماری می شود.
قبل از شناخت یک واکسن موثر، روتاویروس علت مرگ‌ومیر کودکان مبتلا به اسهال بود. مهم ترین علامت آن، استفراغ و اسهال آبکی است و کودک را دچار کم آبی شدید بدن می کند. در حال حاضر دو واکسن روتاویروس برای کودکان موجود می باشد.
یکی دیگر از عفونت های باکتریایی پوست، زرد زخم می باشد. این عفونت باعث خوشه هایی از تاول کوچک بر روی پوست می شود و این خوشه ها تراوش می کند و به شکل یک پوسته طلایی درمی آیند. دست زدن به مایع تراوش کرده، موجب پخش کردن این عفونت به سایر نقاط بدن می شود. غالبا زرد زخم به علت باکتری استافیلوکوک می باشد، اما می تواند به علت باکتری استرپتوکوک نیز باشد. این نوع زرد زخم بیشتر در کودکان 2 تا 6 ساله شایع است. اگر این بیماری با آنتی بیوتیک درمان شود، زخم ها بهبود می یابند، بدون آنکه جای آنها بر پوست باقی بماند.
یکی دیگر از عفونت های پوستی، عفونت قارچی می باشد. این عفونت باعث ایجاد حلقه های فلس دار و قرمز رنگ بر روی پوست و یا تکه ای از پوست سر می شود. این عفونت به راحتی قابل انتقال است. بنابراین به اشتراک گذشتن وسایل شخصی از قبیل شانه، برس، حوله و لباس ها می تواند جدا خطرناک باشد. عفونت های قارچی فقط با داروهای ضد قارچ درمان می شود.
در حدود 1 تا 2 هفته بعد از گزش کنه، بثوراتی مانند جای تیر ظاهر می شود. این بثورات همراه تب، لرز و بدن درد همراه است. مقصر این بیماری، باکتری حمل شده توسط کنه می باشد. اگر فرد درمان نشود، این بیماری بر مفاصل، سیستم اعصاب و قلب اثر می گذارد.
التهاب و یا عفونت بافت اطراف مغز و نخاع می باشد. در نوجوانان و بزرگسالان، مهم ترین علائم شامل: سردرد، تب و سفتی گردن می باشد. کودکان ممکن است دارای علائمی مانند: سرماخوردگی باشند و یا به شدت بی قرار شوند. هر چند مننژیت ویروسی غالبا خفیف است، اما مننژیت باکتریایی بسیار شدید و خطرناک است. اگر مننژیت درمان نشود، عوارض جدی و خطرناکی خواهد داشت. در حال حاضر، واکسن ها برای جلوگیری از مننژیت باکتریایی موجود است.
شما هم شنیده اید که به کودکان و نوجوانان، آسپیرین ندهید؟ به علت اینکه آسپیرین در کودکان و نوجوانان موجب ایجاد سندرم ری می شود. علائم این سندرم عبارت است از: تغییرات رفتاری، تشج و کما. در حال حاضر با اعلام ندادن آسپیرین به کودکان، سندرم ری کمتر شده است.
صدمات دندانها در کودکان:
-
مدرسه برای کودکان دوران پرجنب و جوشی است. به همین میزان، صدمات وارده به سر و صورت کودکان زیاد است. عواملی نظیر زمین خوردن،ورزش، سقوط از پله، ضربه به دهان هنگام آب خوردن از شیر آب سبب وارد شدن آسیب سر و صورت می گردد.
صدمات وارده به ناحیه سر و صورت، وارد آمدن ضربه به دندانهای کودکان بسیار شایع میباشد. در تمام سنین ضربه در پسرها شایع تر از دخترها است. عواملی مثل جلو زده بودن دندانهای بالا و باز بودن لب ها هم این امر را تشدید می کند.
شکستن اجسام سخت
وارد آمدن فشار زیاد به دندان،هنگام شکستن پسته، فندق و ...باعث آسیب به دندان می شود. در صورت شکستن دندان پس از اعمال فشار زیاد روی آن،حتماً باید جهت درمان کودک را به دندانپزشک ارجاع داد.
ضربه
در اثر ضربه های خارجی، لبه دندان شکستگی پیدا می کند. شکستگی لبه دندان هر اندازه که باشد لازم است جهت ترمیم دندان، کودک را نزد دندانپزشک فرستاد. زیرا بر اثر باز شدن عاج دندان به تدریح مواد آلوده کننده وارد مغز دندان شده و حیات دندان را به خطر می اندازد.
از مسایلی که در هنگام ضربه به دندانها رخ می دهد، بیرون افتادن دندان از دهان است. در این مواقع حفظ دندان دایمی کودک بستگی به اقداماتی دارد که بلافاصله پس از بیرون افتادن دندان انجام می دهیم.
دندان را پیدا کنید. برای برداشتن دندان، آن را از ناحیه تاج بگیرید و به ریشه دندان دست نزنید. دندان را با فشار ملایم آب ولرم بشویید. برای شستن دندان روی ریشه نباید دست یا پارچه کشیده شود. در غیر این صورت الیاف نگهدارنده دندان آسیب می بیند.
اگر محل دندان صدمه زیادی ندیده ، مثلاً فک نشکسته یا لثه پاره نشده باشد، دندان را در حفره خود قرار دهید. برای این کار دقت نمایید سطوح خارجی و داخلی دندان بطور صحیح قرار گیرد. سطح خارجی و داخلی دندان صاف و سطح داخلی یا زبانی گود می باشد. برای تشخیص می توانید از شکل دندانهای مجاور استفاده کنید. در هنگام جاگذاری از دستکاری محل دندان بطور جدی خودداری کنید.
پس از اینکه دندان را در محل خود قرار دادید،با انگشت و به ملایمت لبه های لثه را فشار داده و تکه ای گاز یا پارچه تمیز مرطوب روی دندان قرار دهید. سپس از کودک بخواهید که با فشار دادن دندانهای خود، آن را نگه دارد.
در صورتی که قادر به قراردادن دندان در محل خود نیستید، دندان را در یک لیوان شیر با آب جوشیده سرد شده قرار دهید. در صورت عدم دسترسی از آب معمولی استفاده کنید همچنین می توان دندان را در دستمال تمیز مرطوبی قرار داد. مهم این است که دندان به هیچ وجه در محیط خشک نگهداری نشود.
کودک را به نزد دندانپزشک برده تا دندان را پس از جاگذاری، به دندانهای دیگر ثابت کرده و سپس چندین ماه تحت مراقبت قرار می دهد.
هر چه زمان بیرون بودن دندان از دهان کمتر باشد و دندان در این مدت مرطوب بماند، در نتیجه درمان رضایت بخش تر است و دندان می تواند دوباره در جای خود محکم شود. بنابراین با مراجعه هرچه زودتر، حتی الامکان در فاصله زمانی کمتر از نیم ساعت، احتمال پیوند دوباره دندان با استخوان(توسط الیاف دور دندان ) بیشتر می شود.
توجه:
شما میتوانید اخبار ومطالب بیشتر را در مورد نوزاد، کودک و فرزند دلبندتان در سایت دکتر احمد شاه فرهت دنبال کنید
همچنین میتوانید رزرو نوبت دکتر احمد شاه فرهت را به راحتی از طریق قابلیت رزرو اینترنتی نوبت در گهوارک انجام دهید.
کپی با ذکر منبع مجاز است: www.gahvarak.com ( اپلیکیشن گهوارک )
منبع
بیماری های روماتیسمی جزو بیماری های شایع کودکان محسوب می شود و بخاطر عوارض جدی و خطرناک همواره مورد توجه بوده است. نکته ای که والدین باید به آن دقت کنند این است که علایم این بیماری ها شبیه سرماخوردگی است و همراه با تب، علایم تنفسی و درد استخوانی است. علت دسته بزرگی از این بیماری ها ناشناخته است اما ژنتیک در ابتلای فرد به این بیماری ها نقش مهمی دارد.بیماری های روماتیسمی عوارض جدی مانند تخریب مفاصل، اختلالات بینایی و معلولیت به همراه دارد و در صورتی که به موقع تشخیص داده و درمان شود از شدت این عوارض کاسته خواهد شد.
واسکولیت چیست؟
واسکولیت به معنای التهاب عروق است و دسته ای از بیماری های روماتیسمی این علامت را دارد. واسکولیت ممکن است در عروق کوچک یا در عروق متوسط مثل عروقی که کار خون رسانی به عضلات را انجام می دهد یا در عروق بزرگ مثل عروقی که از قلب خارج می شود رخ دهد. تفاوت بین واسکولیت بزرگسالان و کودکان این است که واسکولیت عروق کوچک در کودکان شایع تر است.در بیماری منوخ یا پورپورا شاهد واسکولیت عروق کوچک هستیم که درکودکان ۵ تا ۱۲سال شایع تر است.
این بیماری علایم عمومی شبیه سرماخوردگی دارد. درد مفاصل و ضایعات پوستی در اندام تحتانی روی ساق پا و ران ها که برجسته تر از سطح پوست است، از دیگر علایم این بیماری است.گاهی تورم در مفاصل بزرگ اندام تحتانی مثل زانو یا مچ پا مشاهده می شود و ممکن است مفاصل دست ها یا آرنج را درگیر کند. از دیگر علایم بیماری،میتوان علایم گوارشی را نام برد مثل دل درد که گاهی گذرا و گاه شدید و همراه با تهوع و استفراغ است و ممکن است اسهال خونی را به همراه داشته باشد.
علایم در ۹۸درصد بیماران مشاهده می شود. بنابراین گرفتن شرح حال بیمار و معاینه بالینی در تشخیص بیماری به پزشک کمک زیادی می کند.این بیماری خوشبختانه یک بیماری خود محدود شونده است و والدین نباید نگران شوند، زیرا این بیماری با آزمایش خون از دیگر بیماری های خطرناک خونی افتراق داده می شود.
در آزمایش خون پلاکت خون این دسته از کودکان طبیعی است در صورتی که در کودکان مبتلا به سرطان خون که علایم شبیه این بیماری را دارند، پلاکت خون پایین آمده است برای درمان این بیماری داروهای سبک مثل آسپرین، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی ایبوپروفن تجویز می شود که به خوبی جواب می دهد.اگر بیماری با این داروها کنترل نشد، از داروی کورتیکو استروئید یا کورتن استفاده می شود. این دارو فقط به بیمارانی که علایم شدید دارند در یک دوره ۲ یا ۳ هفته داده می شود و در بیشتر موارد پاسخ خوبی می گیریم. از آن جا که کورتن ممکن است در رشد کودک اختلال ایجاد کند باید با دقت بسیار زیادی تجویز شود و فقط در صورتی که دیگر درمان ها موثر واقع نشد به مدت محدودی مصرف شود تا کمترین عوارض را برای کودک دربرداشته باشد.
بیماری کاواساکی چیست؟
یکی دیگر از بیماری های واسکولیت، بیماری «کاواساکی» است که در ۸۰درصد موارد در کودکان زیر ۵سال و بیشتر در سنین ۲ تا ۴ سالگی بروز پیدا می کند. علت این بیماری ناشناخته است اما به نظر می رسد یک عامل عفونی در بروز آن نقش داشته باشد. کاواساکی در کشورهای آسیایی و ژاپن شایع تر است علایم عمومی بیماری شبیه سرماخوردگی است و با عفونت تنفسی همراه است.گاهی به دنبال عفونت روده ای و یا علایمی مثل دل درد، اسهال و تب خود را نشان می دهد. علامتی که در تشخیص بیماری اهمیت بسیار زیادی دارد، ضایعات پوستی - مخاطی است که طی آن مخاط دهان کودک قرمز می شود و به رنگ توت فرنگی درمی آید. همچنین لب ها و چشم ها گلگون و بسیار قرمز است. روی دست ها و پاها ضایعات قرمز رنگ دیده می شود و گاه حالت پوسته ریزی پیدا می کند. علایم مفصلی هم به صورت درد و تورم مفاصل بروز می کند. نکته مهم این جاست که در واسکولیت ها مفصل تخریب نمی شود و یا تغییر شکل پیدا نمی کند اما حرکت مفاصل با درد همراه است و ممکن است حرکات و فعالیت های بدنی کودک مختل شود. همچنین بزرگ شدن غدد لنفاوی در بعضی موارد گزارش می شود اما عارضه بسیار مهم این بیماری درگیر کردن عروق کرونر است که خون رسانی به عضله قلب را به عهده دارد.طبق آمارها این بیماری در یک چهارم موارد به التهاب عروق کرونر منجر می شود و باعث گشاد شدن یا کیسه ای شدن رگ ها یا ایجاد لخته خون در رگ ها می شود.
اگر بیماری دیر تشخیص داده شود ممکن است با مرگ و میر همراه باشد و در ۳ درصد موارد به مرگ می انجامد. عوارض عروقی در هفته سوم و چهارم بروز پیدا می کند و زمانی که علایم بیماری تخفیف پیدا کرد، قلب باید تحت نظر باشد. بهترین درمان این دسته از کودکان تزریق ایمونوگلوبولینی داخل ورید است که اگر به سرعت تشخیص داده و درمان آن آغاز شود، از عوارض جدی بیماری کاسته می شود. آسپرین هم که درمان بسیار مناسبی است که به صورت همزمان تجویز می شود.
روماتیسم در جوانان:
یکی از بیماری های شایع روماتیسمی بزرگسالان یعنی آرتریت روماتوئید در کودکان تحت عنوان «روماتیسم جوانان» شناخته می شود. این بیماری که یکی از بیماری های شایع مفصلی کودکان است، همان طور که در بزرگسالان به تخریب مفصل منجر می شود در کودکان هم ممکن است به تخریب مفصل و اختلال رشد منجر شود. این بیماری به طور کلی در کودکان ۲ تا ۴ سال شایع است ولی گاهی در سنین پایین تر یا بالاتر مشاهده می شود.
این بیماری انواع متفاوتی دارد ممکن است کمتر از ۴ مفصل یا بیشتر از ۴ مفصل را درگیر کند اما در مورد دوم شباهت بیشتری به آرتریت روماتوئید بالغان دارد. در این حالت بیماری بیشتر انگشتان و مچ دست ها را می گیرد، سیر پیش رونده ای دارد و در صورتی که درمان به موقع آغاز نشود باعث تخریب مفصل می شود. نوع دیگر این بیماری، نوع سیستمیک آن است که به استیل (Stills) معروف است و بسیار پر سر و صدا و پرعلامت است. کودک تب بسیار بالایی دارد و حال عمومی بد بیمار علایم دیگر را تحت الشعاع قرار می دهد.
به تدریج مفاصل زانو یا ران یا دست ها متورم و دردناک و حساس می شود. گاهی راش های جلدی به صورت ضایعات قرمز رنگی در پوست ظاهر می شود که در اوج منحنی تب در شب ها تظاهر می کند. تب این کودکان شب ها به اوج می رسد و به همین دلیل یکی از بهترین راه های تشخیص بیماری است.اگر بیماری به موقع تشخیص داده نشود ممکن است مفصل کاملا تخریب و کودک دچار معلولیت شود. در این شکل از روماتیسم، درگیری قلبی شایع نیست. طبق آمارها نیم درصد از کودکان ممکن است به این نوع از روماتیسم مبتلا شوند که به دلیل مزمن بودن بیماری کیفیت زندگی فرد تحت تاثیر قرار می گیرد. این بیماری در برخی موارد به اختلال رشد منجر می شود زیرا خود بیماری به مفاصل حمله می کند و از طرفی درمان هایی که ارائه می شود ممکن است به اختلال رشد بینجامد.
به ویژه کورتن که به اختلال رشد می انجامد. همچنین داروهایی مثل متوترکسات در دوزهای پایین برای درمان روماتیسم کودکان مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو در واقع داروی بیماران ایدز مثبت است اما باعث می شود مفاصل کودکان مبتلا به روماتیسم تغییر شکل پیدا نکند و طول دوره درمان با کورتن را کاهش می دهد. نکته دیگر این است که روماتیسمی که کمتر از ۴ مفصل را درگیر می کند در مواردی اختلال چشمی را نیز به همراه دارد. در این بیماری قسمت قدامی چشم گرفتار می شود و اگر به موقع تشخیص داده نشود، ممکن است به نابینایی منجر شود.
برای تشخیص این نوع از بیماری تست موسوم به «آنا» توصیه می شود که کودک همواره باید تحت نظر باشد تا چشمش درگیر نشود. از دیگر بیماری های روماتیسمی که ممکن است چشم را درگیر کند، سوریازیس است که در بزرگسالان و کودکان ممکن است پس از مشکل مفصلی، به اختلال بینایی بینجامد ولی معمولا به علت تشخیص علایم ، منجر به نابینایی نمی شود. در اغلب موارد درگیری چشم قابل پیش گیری و عوارض چشمی قابل کنترل است.
منبع
همانطور که کودک رشد می کند و فعالتر می شود, به سنی می رسدکه دیگر شیر مادر به تنهائی برای تامین نیازهای تغذیه ای او کافی نیست. بنابراین غذاهای کمکی برای تامین این کمبود یا فاصله بین نیازهای تغذیه ای او مقادیر فراهم شده از طریق شیر مادر لازم هستند.
دکتر فرهت انرژی مورد نیاز کودک با افزایش سن کودک, بزرگتر و فعال تر شدن او افزایش می یابد. همچنین نشان می دهد که چه مقدار از این انرژی توسط شیر مادر ( در صورت تغذیه مکرر با شیر مادر ) تامین می شود. از 6 ماهگی به بعد بین کل انرژی مورد نیاز و انرژی فراهم شده از شیر مادر فاصله ای وجود دارد. فاصله بین آهن مورد نیاز و مقدار آهن فراهم شده از شیر مادر و ذخائر آهن عبارتست از مقدار آهنی که باید از غذاهای کمکی جذب شود. همانطور که ملاحظه می شود مقدار آهنی که کودک از شیر مادر دریافت می کند کم است بطوریکه فاصله زیادی بین نیازهای کودک و آهن فراهم شده از شیر مادر بویژه در سال اول عمر وجود دارد.
از نظر دکتر فرهت: نوزادان رسیده با ذخیره آهن کافی برای تامین نیازهایشان در ماههای اولیه متولد می شوند و برای پر کردن این فاصله یا کمبود از ذخائر شان استفاده می نمایند. اما این ذخیره تا 6 سالگی به مصرف می رسد از اینرو:
1- غذاهای کمکی حاوی مقدار زیادی آهن می باشند و برای تامین کمبود آهن از حدود 6 ماهگی مورد نیاز بدن کودک هستند.
2- اگر کمبود اهن تامین نشود کودک به تدریج به کم خونی مبتلا می شود.
3- احتیاج به آهن از 6 تا 12 ماهگی بیشتر می شود و خطر ابتلاء به کم خونی دراین گروه سنی افزایش می یابد.
4- نوزادان نارس و کم وزن در معرض خطر بیشتری برای کمبود آهن هستند زیرا با ذخائر آهن کمتری متولد می شوند و ممکن است زودتر با کمبود آهن مواجه شوند.
معایب زود شروع کردن غذای کمکی چیست؟
1- باعث کاهش مقدار و غلظت شیر مادر که منبع اصلی غذای شیر خوار است می شود.
2- هنوز قدرت بلعیدن کامل نیست.
3- غذا دادن به شیرخوار درحالت خوابیده خطرناک است.
4- باعث عفونت و در نتیجه افت رشد خواهد شد.
5- سازگار نبودن دستگاه گوارشی شیر خوار برای جذب غذاهایی غیر از شیر.
6- غذاهای رقیق و غیر مغذی معده شیر خوار را پر می کند بدون آنکه انرژی او را تامین نماید.
بنابر تشخیص سازمان جهانی بهداشت و یونسیف زمان اصلی کاهش رشد در سنین 6 تا 18 ماهگی است یعنی زمانی که اکثر کودکان هنوز هم از شیر مادر استفاده می کنند و غذای آنها از غذای نرم مخصوص به غذای خانواده تغییر می یابد. دراین دوران بجای قطع شیردهی باید مادران را تا حد ممکن به تداوم شیر دهی تشویق نموده و توصیه می کنیم که تغذیه با شیر مادر در کنار سایر غذاها همچنان ادامه یابد, زیرا ما نمی خواهیم مقدار شیری را که شیر خوار دراین مدت دریافت می کند کاهش دهیم بلکه علاقمند هستیم که غذای کمکی به نحوی آغاز شود که مصرف شیر مادر را تقویت نماید.
برای رسیدن به این هدف چه اقداماتی انجام دهیم؟
1- غذای کمکی بلافاصله از پایان 6 ماهگی آغاز شود.
2- شیر خوار بطور مکرر برحسب نیاز و تقاضای او حتی در شب با شیر مادر تغذیه شود.
3- شیر خواران از 6 ماهگی تا پایان 8 ماهگی 2-3 بار در هر روز با غذای کمکی تغذیه شوند.
4- شیرخواران از 9 تا 11 ماهگی4-3 بار در روز با غذای کمکی تغذیه شوند.
5- شیرخواران 12 تا 24 ماهگی 5-4 بار در روز با غذای کمکی تغذیه شوند.
در عین حال در شرایط خاصی ممکنست لازم شود تغذیه تکمیلی را زودتر یعنی از 4 ماهگی شروع نمائیم.
این شرایط عبارتند از :
1-علیرغم سالم بودن شیرخوار و شیر خوردن مکرر، وزن گیری شیرخوار خوب نباشد.
2- شیرخوار قادر به نگهداری سر بطور کامل باشد.
3- هنگام بردن قاشق به دهان, دهان خود را باز کند.
4- وقتی بعلت سیری دهان خود را می بندد، بزور باو غذا ندهند.
از طرفی تاخیر در شروع تغذیه کمکی خطرناک است زیرا :
1- شیرخوار غذاهای اضافی مورد نیاز را دریافت نمی کند.
2- رشد کودک کند و یا متوقف می شود.
خطر ابتلاء به سوء تغذیه و ریز مغذی ها افزایش می یابد.
منبع
